యశోదా కృష్ణ .....

ముత్యాల జలతారు ముందుకు దిగజార్చి
తలమీద నెమలీక  వెలయ నిలిపి
పీతాంబరము గట్టి ప్రియమార కటివస్త్ర
మును ,  పైన మొలనూలు మురియ దీర్చి
పచ్చని పటము పైపంచగా వైచి
పొగడ దండలు మెడను దిగ నొనర్చి
నుదిటిపై కస్తూరి నును తిలకము దిద్ది
మురిసి బుగ్గలపైన ముద్దు లిచ్చి

 కొంత యలసి యాతల్లి యీ కొడుకు గనుచు
ఎంత  కైసేసినను నితడి కేదొ కొదువ
యౌ , నిదె ! మురళి , మరచితి నౌ....యశోద
దెంతదృష్టమొ కృష్ణ ! నీ దెంత కృపయొ !