సింహావలోకనం ..... వెంకట రాజారావు . లక్కాకుల

    ఈ సుదీర్ఘ జీవన యాన కాల గమనంలో 61 వసంతాలు పూర్తయినవి . ఈ రోజే అరవై రెండో పడి లోకి అడుగిడడం . అందుకే వెనక్కు తిరిగి సింహావలోకనం చేసు కోవడం .

     శైశవంలో , బాల్యంలో , యవ్వనంలో , నడి వయస్సులో ..... ఏర్పడిన సమస్యలూ – వాటిని అధిగమించడంలో జీవితం నేర్పిన పాఠాలూ – అనుభవాల తో జీవితం పండి పోయింది .  

      కుటుంబ జీవనం , లోటు పాట్లూ , భార్యా-బిడ్డలూ , వాళ్ళ బాధ్యతలూ – వ్యక్తిగత బాధ్యతగా తప్పని సరి .

      ఇక పోతే , ఆర్థిక యిబ్బందులకు తల యొగ్గి ఎంపిక చేసుకొన్నప్పటికీ , ఉపాధ్యాయ వృత్తి ద్వారా – లభించిన సామాజిక సేవా మార్గం లో - నేను పొందిన ఆనందం అనిర్వచనీయం .

       తొలి నుండీ చివరిదాకా – నాకు తోడు నిలిచి , నన్ను నడిపించిన – నాలోని నిబధ్ధత , సామాజిక దృక్పథం – వృత్తిలో సాధ్యమైనంతవరకు నన్ను సఫలీకృతుణ్ణి చేసినవి .

       గ్రామీణ నేపథ్యంలో సాగిన వృత్తి నిర్వహణ వల్ల – కేవలం పాఠశాల నిర్వహణ , బోధనలకే పరిమితం కాలేదు .

       ఒక నిర్దిష్ఠ కార్యక్రమాన్ని రూపొందించుకొని –

       పాఠశాల ముగిసిన తర్వాత మా ఉపాథ్యాయ సిబ్బందిని తోడు తీసుకొని , రోజుకొక ఆవాస ప్రాంతాన్ని సందర్శించడం , విద్యార్థుల – తల్లిదండ్రుల స్థితి గతులను విచారించడం చేసేవాడిని .

        తద్వారా విద్యార్థి పరిస్థితులు నాకే కాకుండా , మా ఉపాధ్యాయులకు కూడా అవగతమయ్యేవి . విద్యార్థి గైర్హాజరీకి గానీ , అధ్యయనంలో వెనక బాటు తనానికి గానీ  అసలు కారణం తెలిసి పొయ్యేది .

        విద్యార్థికి అవసరమైన సహాయ సహకారాన్నందించి  , సాధ్యమైనంత వరకు అసలు సమస్యను పరిష్కరించ గలిగే వాళ్ళము .

        గ్రామీణ విద్యా వ్యవస్థలో మరొక దురన్యాయం ఉంది . తల్లి దండ్రుల ఆదాయ వనరులు తక్కువ .

        కొడుకూ , కూతురూ – ఇద్దరూ స్థానిక ప్రభుత్వ విద్యాలయాలలో – 10 లేదా ఇంటర్ వరకూ విద్య పూర్తి చేస్తారు .

        పై చదువులకు కేవలం మగ పిల్ల వాడినే కొనసాగిస్తారు . అధ్యయనంలో ఎంత బాగా ముందున్నా – ఆడపిల్ల చదువు – కొనసాగించరు . ఆర్థిక ఇబ్బందులే బలమైన కారణ మైనప్పటికీ , సామాజిక కారణాలు కూడా లేక పోలేదు .

        ఈ అంశం నన్ను ఎక్కువగా బాధించేది . వాళ్ళ యిళ్ళకు వెళ్ళి సాధ్యమైనంతవరకు నచ్చచెప్పడం , పరిష్కారాన్ని సూచించడం , మార్గదర్శనం చేయడం , సహాయ సహకారాలందించడం చేసేవాడిని .

         ఈ విషయంలో ప్రభుత్వాలు అందించే తోడ్పాటు చాలడం లేదు . అందులో చిత్తశుధ్ధి కొరవడుతోంది .

         చదువులో ముందుండే గ్రామీణ విద్యార్థుల విషయంలో – అందునా ఆడ పిల్లల విద్య విషయంలో – ఇప్పుడు కూడా – సహాయ సహకారాలందిస్తూ , సరయిన మార్గ దర్శనం చేస్తూ – అందులో ఉండే ఆత్మ సంతృప్తిని అనుభ విస్తూ ఉండడం – ఆనందంగా ఉంది .