కళ్ళు

గిరి , తరు , ఝరీ పరీత ప్రకృతిమయ మయి ,

కడు మనోఙ్ఞమై , సూర్య సంకాశ మైన       

“ పుడమి “ యందాలు వీక్షించు పుణ్య మరసి

మనకు “ కన్నుల “ నొసగెను మాధవుండు

సకల జగతిని వీక్షించు శక్తి గలిగి

చూచి గుర్తించు ఙ్ఞాన విస్ఫూర్తి గలిగి

తనర ప్రాణుల కానంద దాయకమయి

గ్రాలు – సర్వేంద్రియ ప్రధానాలు – “ కళ్ళు “

పుట్టు గ్రుడ్డులే గాక , యీ పుడమి మీద

పలు ప్రమాదాలు , రోగాల బడుట వలన

“ కళ్లు ”  గోల్పోయి “ అంధులై “ గనలు వారు

కటిక చీకటిన్ బ్రతుకుట గాంచి కూడ ....

మార్గ ముండియు  ” చైతన్య ” మబ్బకునికి

మరణ శయ్యకు జేరిన మనుజ వరుల

“ కళ్ళు మరణించు చున్నవి ” గాని ,   పూని

“ నేత్ర దానమ్ము” జేసిన     నిలుచును గద !

మనిషి మరణించినను ,   కళ్ళు బ్రతికి ,     మరొక

మనుజునకు   చూపొసగి ,    అట్టి మనిషి వలన

“ మరల లోకాన్ని గనును “ ,  “ సమ్మతి “ యొసంగ ,

మానవత్వము వెల్లువై మహి వెలుగును .

ముందు చూపున్న మనుజులు పుణ్య ఫలము

నమ్మి ,  నేత్ర దానమ్మియ్య సమ్మతించి  ,

“అంధులకు” చూపు నొసగుదు  “రమరు” లయ్యు ,

మృతులు జీవింతు రీ భూమి మీద మరల .