కృష్ణం వందే జగద్గురుమ్

శిఖిపింఛ వలయిత శీర్ష కుంతలభార
విపినప్రసూనాక్ష వీక్షితుండు
గిరిధాతు చిత్రిత తిరుతిలక మనోఙ్ఞ
వర రుచిర నిటల వర్ణితుండు
అమృత మ్మొలుక వేణు వనయమ్ము మ్రోయించు
లావణ్య రూప విలాసితుండు
బాల తమాల వినీల మంగళ తనూ
ప్రభల చెలంగు పరాత్పరుండు

నందబాలుండు , కృష్ణుండు , నగధరుండు
వాసుదేవుండు , గోగోప వర సఖుండు
గరిమ గీతోపదేశ జగద్గురుండు
మదిని సాక్షాత్కరించె నమస్కరింతు .

కృష్ణుణ్ణి తలుస్తేనే –

జగత్తంతా ‘ ఆడతనం ’ పరచు కొంటుంది .

‘ మథుర భక్తి ‘ మనోఙ్ఞమై విరుచు కుంటుంది .

జగన్నాధుని ఆరాధనతో ‘ మనోనేత్రం’ తెరుచు కుంటుంది .

కృష్ణుని పేరు వింటేనే –

జగత్తుకు ‘ భగవద్గీత ’ విన్పిస్తుంది .

‘ అధర్మంపై ’ ధర్మ పోరాటం మొదలౌతుంది .

ఆర్తులకు జగన్నాధుని ‘ ఆశ్రయం ’ లభిస్తుంది .

కృష్ణుని రూప లావణ్యం చూస్తేనే –

జగత్తులోని ‘ అందమంతా ’ కళ్ళకు కట్టినట్లు కనబడుతుంది .

ఆత్మకు ‘ అనిర్వచనీయమైన ’ ఆనందం కల్గుతుంది .

జన్మాంతర దు:ఖాలకు ‘ విముక్తి ’ లభిస్తుంది .

‘ మోవి ’ తాకిన ‘ క్రోవి ’  మోహనరాగ మాలపిస్తుంటే 

ప్రకృతి యావత్తూ సమ్మోహిత మైన ఈ వేళ

‘ బృందావన విహారిని ’ స్మరించు కొందాం .

మహాత్ముల సంస్మరణ

మానవ జీవితాలకు

మార్గ దర్శనం చేస్తుంది .

జగన్నాధుని  కని పెంచిన దేవకీ-వసుదేవులనూ , యశోదా-నందులనూ –

కృష్ణ ద్వైపాయణుణ్ణీ , కృష్ణనూ , కృష్ణ సచివుణ్ణీ –

రాధ , రుక్మిణి , మీరా , జయదేవుడు , వామదేవుడు , క్షేత్రయ్య మొదలైన భక్త శిఖా మణులనూ –

కృష్ణుణ్ణి తెలుగు వాకిటికి తెచ్చి , ప్రతిష్ఠించిన పోతన్ననూ

కన్నయ్యతో పాటు ‘ గురుపౌర్ణమి ’ రోజున

స్మరించు కుందాం .

“ కృష్ణం వందే జగద్గురుం “