మీరూ మరో పద్యం కట్ట కూడదూ !

పళ్ళు చూడ    నోట నీళ్ళూరు చున్నవి

కళ్ళు తిప్ప లేని    కాంక్ష కలుగు ,

నేల తల్లి మనకు   కాలాను గుణముగా

తినుట కిచ్చె     ఋణము తీర్చుటెట్లు ?

బృందావనమున .....

భూమీ తలమును  రంగుల

ఆమని ముంచెత్తె , చివురుటాకులెరుపులో

పామిన శ్యామలమయ్యెను ,

ఏమని వర్ణించ వచ్చు నీ వని  యమునన్ .

నిండుగా పూచి  పొగడ  వన్నియలు వోవ

దరిసి నాధుని కైసేయ దండ గ్రుచ్చి

మురిసి రాధిక మాధవుముందు నిల్చి

గుండెలకు గుండెలానించి దండ గూర్చె .

మోదుగ పూగుత్తిని గన

మాధవునికి రాధమీద మనసు దవిలి , బిం

బాధరి మోవికి వంశీ

మాధుర్యపు కేళి పంచి మరులొలికించెన్ .

బృందావనమున గోపీ

బృందముతో కృష్ణు డాడె , బింబాధరులున్

బందీలై మాధవునికి

సంధించిరి సరస మధుర  సరి సమరమ్ముల్ .

ఇది వసంత హేల , యిల కెన్నిరంగులో

ప్రకృతి కన్య పూచి పరవశించె ,

ఇందు బ్రతుకు మనిషి కెందుకో  ప్రకృతితో

పాలు పంచు కొనుట పడుట లేదు .