ఒక నాటి కుల్లూరి యున్నతుల్ స్మరియింప
గర్వ ముప్పొంగు సాగరము రీతి
సు విశాలమై , కళల్ శోభించు పెంకుటిళ్ళు
ఇంటి ముంగట నొప్పు జంటరుగులు
ఎత్తుగా ప్రహరీలు ఇంపుగా ముంగిళ్ళు
ఏపుగా పెరిగిన వేప చెట్లు
ప్రతి యింటి వెనుకల బావియు , వంటిల్లు
మధ్యన హాలు ధీమమ్ము గదుర
అన్ని వసతులు గల్గి సంపన్న మై , యొ
నర్చు వైభవోపేత ఘనతలు , కళలు
కటకటా ! కనంగ , నిటు నా కళ్ళ ముందె
రూపు గోల్పోయె , నేమిటీ లోప మకట !
ఏరీ మా పెద్ద తలలు
ఏరీ మా చెలిమికాండ్రు , ఏమై పోయెన్
ఊరి మహోన్నత శోభలు ?
ఊరంతా ఘన నిశీధి , ఊరా కాడా ?
పటుతర గృహాలు కూలెన్
ఎటు చూచిన శిధిల కుడ్య హేలె కనబడున్
మటు మాయ మాయె వెలుగులు
పటిమలు గోల్పోయె ఊరి ప్రాభవమెల్లన్
రూపాయి కనగ నోచని
మా పల్లెల లోన ' నాడు ' మా ఊరి గృహాల్
ప్రాపుగ వందలు వేలుగ
రూపాయిలు గలిగి వెలిగె రుణదాతలుగా .
చుట్టు పక్క లూళ్ళ సొరిది రైతులు గూడ
రుణము కొఱకు రాని రోజు లేదు
పార జూడ నొక్క నూరు రూపాయలు
పుట్టు ఊరు లేదు చుట్టు పట్ల .
ధన ధాన్య రమా విలసిత
ఘనతలు తలదాల్చి బలిజ ధార్మిక గృహముల్
మొనసి తదితర కులాలకు
దిన వెచ్చము లొసగి , బతుకు తెరవు లొసంగెన్ .
ప్రతి యింట యినప్పెట్టెలు
అతిశయముగ పసిడి నిండి అలరారె , ధన
స్తితి , భూ స్తితి శ్రుతి మించుడు
నతులిత వైభవము తోడ నందల మెక్కెన్ .
క్రిక్కిరిసిన జనములతో
పెక్కగు అంగళ్ళు నాడు పెంపు వహించెన్
అక్కజ మవి యెటు వోయెనొ ?
పక్కూళ్ళ జనాలు రారు పదిమందైనన్ .
వందలాది బలిజవాళ్ళ కుటుంబాలు
వలస వోయె నగర బాట బట్టి
ఊరు వదలినారు ఉద్యోగములబట్టి
కూలె యిళ్ళు , మొలిచె కుటజ తతులు .
అసలూరు నిర్ మనుష్యము
మసలిన పాళేల జన సమర్థత పెరిగెన్
పసగల వారు గతించిరి
కసుమాలపు జాతి హెచ్చి కళదప్పె కడున్ .