తెలుగు నేలకూ తెలుగు పద్యానికీ అనుబంధం

పద్యము లన్న నాంధ్రులకు ప్రాణము  ,  పద్యము తెల్గువారి  వై

విధ్య వచో విధాయక ప్రవృత్తి  , నిరక్షర కుక్షియైన  తా

పద్యము జెప్పిగాని తన పల్కు ముగించడు ,  తెల్గు నేలకున్

పద్యముకున్ గలట్టి యనుబంధము లిట్టివి , చూడ ముచ్చటౌ .

మూటలు గట్టి పద్యముల ప్రోవులు వోసిరి -  పల్లెటూళ్ళ  ఆ

తేటల తెల్గు మాటలను - తిక్కన పోతన వేమనాదు  లా

మాటలు నేటికిన్ గడు సమాదరణీయములై తెలుంగులో

పాటల యందు పద్యముల పట్టుల వాడుట జూడమే యిటన్ .

చదువుట తోనె భావములు చప్పున దోచగ – పద్యమాలికన్

బొదిగిన రామణీయకపు పొల్పులు దెల్పగ  తల్లి భాషకే

చదురులు గల్గు గాన  - సహజమ్మగు తెల్గు పదాల సొంపులన్

మదికి లయించి వ్రాయు గరిమల్ గల పద్యము లింపు గూర్చెడిన్ .

పద్యమందు , పల్లె పట్టులందు , అచటి

మనుజులందు , వారి మాటలందు ,

అందు తేనెలూరు ఆప్యాయతల తెల్గు

దనములందు తియ్యదనము కలదు .

పట్టణ వాసనలంటని

మట్టిన్ మన పలుకుబళ్ళు మనుచున్నవి – ఆ

పుట్టతెనుగు తేనె పలుకు

పట్టి పిడిచి పద్యమందు వాడగ వలయున్ .