రాధా మాధవం

ఎందుకో ఆ పున్నమి చంద్రుని కంత విచ్చుబాటు , 
వొళ్లు తెలియనంతగా పరవశిస్తున్నాడు .                                                                  

ఏమా మలయ సమీర మంద గమన మదం ,

పూదోటల పరిమళాలతో దొంతర దొంతరలుగా,

యేటి నీటి తుంపరలు వెదజల్లు చున్నాడు .

ఎంత నిగారింపు ఈ తట సైకతానికి ,

పసిడి మిసిమి మిస మిసల హొయలు పోతోంది .

              -----------

కతమేమిటో కళ్లకు కట్టినట్లు కనబడుతూనే ఉంది ,

కలువ కనుల అలల కళల జల వాహినికి .

కను కలువలు విచ్చి మరీ చూస్తోంది ,                                                                      

కాసేపైనా రెప్పలార్పకుండా .

               -----------

ఆ యమునా తట సైకత శయనంలో

పున్నమి వెన్నెల జిలుగు వెలుగులలో

ఆ ప్రణయిని

ఎంత సేపట్నించి

తన్మయత్వంతో

ఆ సమ్మోహన రూపసిని చూస్తోందో

ఆ చూపులు అనిమేషాలై

అమృతత్వాన్ని సంతరించుకున్నట్లున్నవి .

              ----------

ఎంత సేపు ఆ లీలా మానుష

మనోహర రూపాన్ని చూస్తోందో

ఆ ప్రేమ మయి

మంత్ర ముగ్ధ చిత్తరువై కన్పిస్తోంది .

ఆ నవ మోహనాంగి

ఆ మోహనాకారుని

పరిష్వంగం కోసం

పరితపిస్తున్నట్లు కన్పిస్తోంది .

నుదురు ముద్దాడింది

కనురెప్పలకు పెదాలద్దింది

చిరునగవు చికురాన్ని చుంబించింది

అధరాలకు అధరాల మధువు లందించింది

గళసీమకు కరకమలాలు కీలించింది

ఎద శయ్యపై సేదతీరింది

          ----------

ఒకరి కొకరుగా

ఇద్దరొకరుగా

ఒకే ఒకరుగా

ఆ రూపం సమ్మోహనం

ఆ తేజం మనోహరం

ఆ వదనం మధురం

ఆ నయనం మధురం

ఆ హసితం మధురం

ఆ ప్రేమ మధురాతి మధురం .

అదే రాధా మాధవం .

జగతికి -

అదే తొలి ప్రేమ కావ్యం .

       -----------

ఆ ప్రేమ కావ్య సాక్షిగా

ఆ యమునా శ్రోతస్విని

ఆనంద డోలికలలో ఊగుతూ

నిరంతరాయంగా

కొనసాగుతూనే ఉంది .